Zdążyć przed czasem...

...

fot - by Sisyphi

Siedzę w miejscu, które zwać można wyjątkowym... Ze względu na panującą ciszę oraz atmosferę niespotykaną nigdzie indziej. Jedni przychodzą tu regularnie, drudzy od święta, a jeszcze inni zawsze, kiedy są w pobliżu. Siadają jak ja, na małej ławeczce, niektórzy zaś przyklękają, by plecami oprzeć się o najbliżej rosnące drzewo... i milkną. To takie chwile, które niejako zmuszają do rozmyślań o tym, co było, jest i być może jeszcze nastąpi. To idealne miejsce, aby zrobić rachunek sumienia, przewartościować swoje życie, pomyśleć nad sobą, nad tym ku czemu się dąży i jaki ma to sens...

Pewnych słów się już nie cofnie, czynów nie naprawi, stracone chwile nie powrócą, okazje do rozmów nie nastąpią, szanse na dotrzymanie obietnic nie będą dane, miłość której nie wyznano, pozostanie tajemnicą. Życie  przeminęło bezpowrotnie. W pamięci jedynie i w sercu żyjących, na zawsze niegasnącym wspomnieniem smutku i tęsknoty. I tylko wiatr tańczący alejami, i słaby snop światła przy kamieniu, i mały kwiat wrośnięty w ziemię, co odtąd dachem nad głowami, w świecie, który nam nieznany...  ~ Jasmina

"Liczy się każda chwila, którą można spędzić z bliskimi - póki jeszcze są tutaj. Za chwilę będzie za późno. Tak mało czasu zostało. Za mało, za mało czasu, żeby z każdym porozmawiać, żeby odpowiedzieć na całą tę miłość, żeby ogarnąć wszystkie te potrzeby, żeby zadbać o każdego, kto tego potrzebuje..." ~ Małgorzata Musierowicz

"Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A  ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc." ~ Halina Poświatowska

"Ludzie znikają, kiedy umierają. Ich głosy, śmiech, ciepło ich oddechu. Ich ciało. A w końcu także kości. Wygasa żywa pamięć o nich. To okropne i naturalne zarazem. Niektórzy jednak unikają tego unicestwienia. Bo istnieją nadal w książkach, które piszą. Możemy ich odkryć na nowo. Ich usposobienie, ton ich głosu, ich nastroje. Pisanym słowem mogą nas rozgniewać albo uszczęśliwić. Mogą pocieszyć. Mogą wprawić w zakłopotanie. Mogą odmienić. Mogą to wszystko, chociaż są martwi." ~ Diane Setterfield

"Czasem ktoś jest nam dany tylko na chwilę. Trzeba to rozumieć, gdy nadchodzi czas pożegnania. Mądry człowiek już na początku liczy się z końcem. Trudno jednak znaleźć w sobie dość pokory i wiary, by od razu pogodzić się z czyimś przemijaniem." ~ Katarzyna Enerlich 

"Nad kim płaczesz? Nad tymi, co umarli, czy nad sobą? Nad sobą. Opłakując ich śmierć, opłakujesz własne osamotnienie, własną dolę tego, który został. (...) Nieodwracalność. Niczego już się nie da naprawić, niczego odwołać, nie da się powiedzieć tego, z powiedzeniem czego się zwlekało. Za późno na skąpioną - nie wiedzieć czemu - czułość. Teraz niewykonane, niepowiedziane, nienaprawione trzeba nieść w sobie. "Śpieszmy się kochać ludzi..." Kochać? Śpieszmy się, żeby zdążyć powiedzieć o miłości." ~ Adam Boniecki