wtorek, 1 stycznia 2013

Akceptacja siebie i innych - David W. Johnson

...
Samoakceptacja - to szacunek dla siebie, albo odwrotnie, nielekceważenie siebie. Na ogół, duża samoakceptacja idzie w parze z dużą zdolnością przystosowania się. Zdrowie psychiczne zależy w dużej mierze od tego, co człowiek myśli o sobie.
Ludzie zdrowi psychicznie wydają się sobie lubiani, potrzebni, mile widziani przez innych, zdolni i wartościowi. Osoby bardzo samokrytyczne są bardziej niespokojne, niepewne, prawdopodobnie też bardziej cyniczne i depresyjne niż te, które siebie akceptują.
Ktoś, kto akceptuje siebie, w większej mierze spostrzega świat jako odpowiednie i pokrewne sobie miejsce, niż ktoś, kto nie uznaje swojej wartości i dlatego wobec innych rzadziej przyjmuje postawę obronną. Zatem - jeśli masz się psychicznie rozwijać, musisz sam siebie akceptować, jeśli masz pomóc innym w ich psychologicznym rozwoju, musisz im pomóc bardziej akceptować samych siebie. Żeby móc być szczęśliwym i mieć dobre stosunki z innymi, musisz osiągnąć i utrzymać wysoki poziom samoakceptacji. Ktoś, kto zaprzecza swojej wartości, jest zwykle nieszczęśliwy i nie jest w stanie stworzyć i utrzymać z nikim dobrych stosunków.
Ci, którzy akceptują samych siebie, zwykle łatwiej akceptują innych - to znaczy, że jeśli dobrze o sobie myślisz, będziesz pewnie myślał dobrze o innych, a jeśli źle widzisz sam siebie, będziesz pewnie źle patrzył i na innych. Rzeczy, do których się sam przed sobą nie przyznajesz, krytykujesz u innych. Ktoś, kto tłumi wrogość, będzie krytykował ludzi, którzy okazują wrogość. Ktoś, kto tłumi odczucia związane z seksem, będzie krytykował ludzi bardziej w tym otwartych.
Jeśli chcesz podnieść poziom samoakceptacji, musisz być otwarty, tak aby inni ludzie mogli Cię poznać i abyś mógł doświadczyć od nich akceptacji. Jeżeli boisz się dać się innym poznać, albo boisz się, jakie reakcje może wywołać Twoja otwartość - nie zdołasz stworzyć dobrych związków z innymi ludźmi. Dla samoakceptacji ważne jest, żeby Twoja otwartość była uczciwa, szczera i autentyczna. Jeżeli ukrywasz informacje o sobie, albo wybiórczo próbujesz tworzyć swój obraz dla innych, akceptacja, którą Ci oni dadzą może faktycznie obniżyć poziom Twojej samoakceptacji; będziesz wiedział, że polubili i zaakceptowali Twoją "maskę" a nie "prawdziwe" ja. Być akceptowanym dla swoich "kłamstw" prowadzi tylko do odrzucenia samego siebie. Dopiero wtedy, kiedy odkryjesz, że jesteś kochany za to, jaki jesteś, a nie za to, co udajesz, ani za maski, za którymi się chowasz - zaczniesz się czuć kimś naprawdę wartym szacunku i miłości.
Okazywanie sobie wzajemnej akceptacji jest niezbędne do rozwoju i utrzymywania bliskich, serdecznych związków. Daje poczucie psychicznego bezpieczeństwa. Czasami okazywanie akceptacji daje drugiej osobie ogólne poczucie wsparcia, może decydować o rozwoju zaufania i o dalszej otwartości w waszym związku. 
Bardzo ważne jest słuchanie ze zrozumieniem oraz okazywanie ciepła i sympatii.
Kiedy słuchasz ze zrozumieniem zwierzeń albo myśli drugiej osoby, pojmujesz sprawę z jej punktu widzenia. Jeżeli nie rozumiesz, co drugi człowiek mówi, nie możesz mu odpowiedzieć akceptacją. Pragnienie zrozumienia jest przeważnie postrzegane jako oznaka przywiązania i gotowości do przyjęcia na serio myśli i uczuć drugiej osoby. Dlatego ten ktoś porozumiewa się wtedy z Tobą mniej z pozycji obronnej, a bardziej z gotowością do podjęcia ryzyka otwartości, która buduje wzajemne zaufanie. 
Okazywanie ciepła i sympatii jest niezbędne do budowania w związku klimatu psychicznego bezpieczeństwa, a u drugiej osoby - poczucia, że akceptujesz ją jako człowieka. Są dwa rodzaje akceptacji: uprzedzająca, która zachęca drugą osobę do podjęcia ryzyka otwartości oraz następująca, czyli okazywanie akceptacji komuś, kto podjął to ryzyko.
Podstawowym sensem akceptacji uprzedzającej jest dać poznać, że masz dla danej osoby bezinteresowne ciepło i sympatię, co oznaczać będzie, że żywisz dla niej głęboki i szczery szacunek jako dla człowieka, co pozostawia mu całkowitą swobodę w okazywaniu, czym się różni od innych ludzi, pozwala mu być tym, kim jest. Nie oznacza to jednak, że będziesz pochwalał wszystko, co ten człowiek robi. Wszyscy robimy rzeczy, których potem nie pochwalamy i nie chcemy też, żeby nasi przyjaciele godzili się na takie zachowania. Jednak krytyka naszych zachowań nie oznacza odrzucenia nas jako człowieka. Wzajemne zaufanie ma zasadnicze znaczenie dla wzrastania i rozwoju przyjaźni.
Akceptacja następująca jest wzmocnieniem zachowań pozytywnych, takich jak otwartość i okazywanie uczuć. Słuchanie ze zrozumieniem oraz okazywanie ciepła i sympatii jest taką reakcją na czyjeś zachowanie, która natychmiast wzmacnia jego siły. Dla wyrażania uprzedzającej i następującej akceptacji są jeszcze drogi, na których Twoje zachowanie milcząco, bez słów, demonstruje akceptację dla innej osoby. Poświęcenie swojego czasu i zajęć, kiedy ktoś potrzebuje pomocy, prośba o pomoc, kiedy Ty jej potrzebujesz, spędzenie z kimś czasu - w taki sposób Twoje zachowanie bez słów komunikuje akceptację, To milczące porozumienie jest ważnym elementem budowania bliskich, satysfakcjonujących związków.


Pamiętaj!
Mocno wierz w wartości i zasady, których gotów jesteś bronić nawet wbrew opinii innych ludzi. Postępuj według własnego rozeznania, bez przesadnego poczucia winy, jeśli inni to zganią. Nie trać czasu na gryzienie się tym, co będzie, co się zdarzyło albo co się właśnie dzieje. Żyj w przekonaniu, że dasz sobie radę, nawet w obliczu błędów i niepowodzeń. Czuj się równy innym jako człowiek, ani lepszy, ani gorszy. Przyjmuj za naturalne, że dla innych jesteś interesujący i wartościowy, przynajmniej dla tych, których towarzystwo sobie wybierasz. Przyjmuj pochwały bez pozorów fałszywej skromności oraz komplementy bez poczucia winy. Opieraj się próbom zdominowania Cię przez innych. Bądź otwarty na pomysły i nie ukrywaj, że porusza Cię szeroki krąg impulsów i pragnień, od złości do kochania, od smutku do szczęścia, od głębokiej urazy do pełnej akceptacji. Naucz się szczerze cieszyć rozmaitymi zajęciami, pracą, zabawą, twórczym wyrażaniem siebie, ludzkim towarzystwem i próżnowaniem. Bądź wrażliwy na potrzeby innych ludzi i pamiętaj, że nie możesz być szczęśliwy kosztem innych. 

Myśli zaczerpnięte z książki "Umiejętności interpersonalne i samorealizacja" - David W. Johnson, 1985'